ولی کسی که به خاطر کمک به زلزله‌زده‌ها شهرت زیادی به دست آورد الان رئیس‌جمهور شده است.
او یک خواننده است.گاهی اوقات پیش می‌آید که هنرمندان یا ورزشکاران وارد فعالیت‌های سیاسی می‌شوند. معمولاً این کار به صورت طرفداری از یک حزب یا نامزد انتخاباتی است یا به صورت اعلام نظر درباره اتفاقات مهم روز.
گاهی وقت‌ها هم هنرمندان در فعالیت‌های بشردوستانه شرکت می‌کنند و به دیدن مناطق جنگ‌زده و اردوگاه‌های آوارگان می‌روند. شهرت آنها باعث می‌شود مردم به این موضوع‌ها توجه کنند و باعث جمع‌آوری کمک‌های بشردوستانه می‌شود. شهرت این سفیرهای حسن نیت حتی می‌تواند بر تصمیم‌های سیاسی هم تا حدی تأثیر بگذارد؛ ولی معمولاً یک هنرمند یا ورزشکار خودش سمتی رسمی به عهده نمی‌گیرد.
در کشورهای توسعه‌یافته معمولاً کسی که به رتبه‌های بالای سیاسی می‌رسد از دوران تحصیل در دانشگاه وارد احزاب یا گروه‌ها می‌شود و قسمت زیادی از وقتش را در آن صرف می‌کند. این افراد از همین مسیر رشد می‌کنند و به تدریج رتبه‌های بالاتری به دست می‌آورند. تحصیلات آنها حقوق، اقتصاد، روابط بین‌الملل یا رشته‌های دانشگاهی مشابه است و وقتی نماینده مجلس، فرماندار، وزیر یا رئیس حزب شوند، برای رسیدن به ریاست جمهوری یا نخست‌وزیری تلاش می‌کنند.
بنابراین قبل از ورود به این سمت تجربه کافی دارند. رئیس‌جمهور شدن هنرمندان یا ورزشکاران که بیشتر عمر خود را به کار دیگری پرداخته‌اند خیلی نادر است. معروف‌ترین آنها «رونالد ریگان» رئیس‌جمهور امریکاست که بازیگر نقش چندم در تعدادی فیلم سینمایی بود یا «واسلاو هاول»، رئیس‌جمهور چک که نمایش‌نامه‌نویس بود.
اما وقتی یک خواننده که هیچ سابقه سیاسی ندارد رئیس‌جمهور می‌شود، کشورهای دیگر دنیا منتظر می‌شوند تا نتیجه کار او را ببینند. «میشل مارتلی» در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری هائیتی با اکثریت آرا برنده شد و طرفدارانش در خیابان‌های «پورت او پرنس»، مرکز هائیتی جشن گرفتند.
